خِتام
مُهری بر گذر زندگی
خوردن نهار روی سنگهای تنگهی آدران – مهرماه ۸۷
آخ که عجب سنگی بود و هوایی و جمعی و آوازی…!و
نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخشهای موردنیاز علامتگذاری شدهاند *
دیدگاه *
نام *
ایمیل *
وب سایت
ذخیره نام، ایمیل و وبسایت من در مرورگر برای زمانی که دوباره دیدگاهی مینویسم.
لطفا پاسخ را به عدد انگلیسی وارد کنید:
Δ
آخ که عجب سنگی بود و هوایی و جمعی و آوازی…!و